Neerlagunta
en het Emmausdorp
|
In
het gehucht Neerlagunta staan twee
degelijke klaslokalen rond een speelplaats
die volledig wordt overschaduwd
door een paar grote bomen. Deze opzet is zo gepland
en het resultaat is een prettige plek om te zijn
voor de kinderen. Die komen er
dan ook graag heen,
dagelijks na school, voor een
bord ragi-pap, voor
bijscholing en om te spelen op de
veilige en schone speelplaats. In de
dagelijkse praktijk zwaait
Jesuray er de scepter. Hij heeft aanzien in het dorp
en gezag over de kinderen. Het
centrum is een noodzakelijke
aanvulling op het gebrekkige overheidsschooltje van
Bommadotti, waar de kinderen overdag heengaan.
Daarom alleen al is het een aanwinst voor de
lokale gemeenschap. Een keer per
week kunnen de dorpelingen er ook terecht met
medische klachten. Dan houdt de ervaren verpleegster
Zr. Elsy er spreekuur.
Wij
werden met de gebruikelijke welkomstbetuigingen en
dansjes ontvangen. Binnen, want buiten regende het.
Het was voor mij leuk om er weer te zijn en te zien
dat de kale speelplaats van 5 jaar geleden een
aangename en door struiken beschutte schaduwplek is
geworden. En dat er een ruim
klaslokaal bij is gekomen natuurlijk.
In Neerlagunta zijn
ook een paar
kleine huizen door ons gebouwd, voor door
ziekte of tegenslag getroffen gezinnen die anders
nooit uit de ellende konden komen. Praktische en
directe hulp voor gewone mensen. In
een van de huizen hebben we de moeder met haar
gehandicapte dochter ontmoet die er nu wonen. Ze
vonden het leuk om voor ons te poseren in hun
opgeruimde huis, met het portret van de overleden
vader en al het keukengerei..
|
Ook in Emmausdorp
hebben we de nieuwe huizen bewonderd. Degelijk
gebouwde, basale eenkamerwoningen, met een
buitenkeukentje en een toilet met gezamenlijke
sceptic tank. Een zegen voor de mensen die gewend
waren in hutten te wonen. Goed om te zien dat het
werkt.
Emmausdorp
is oorspronkelijk gebouwd om melaatse mensen die
nergens terecht konden een menswaardig bestaan te
kunnen bieden. Een belangrijk doel was ook hun
kinderen de kans te geven op een normaal bestaan.
Het was goed om nu te
horen dat melaatsheid in India nagenoeg onder
controle is. Er komen nog wel nieuwe gevallen bij,
maar het probleem is beheersbaar. Preventie is nu
het belangrijkst. Dit is een taak voor de overheid.
Het Emmausdorp vangt nog een aantal "oude" gevallen
op. De kinderen daarvan zijn gezond,
gaan naar school en kunnen weer een normaal
leven leiden. Eigenlijk is het Emmausdorp op weg
langzaam een gewoon onderdeel te worden van het
ernaast gelegen "snake-village". De overheid heeft
gezorgd voor een betonnen straat en er zijn percelen
gereserveerd voor nieuwe woningen. Dat is een goede
ontwikkeling. Voor ons kan het betekenen dat we ons
in de toekomst kunnen beperken tot het ondersteunen
van de melaatse mensen die er nu nog wonen. Er
zullen er niet veel meer bijkomen, gelukkig. Zo kan
het oudste Suryodaya-project (avant la lettre) dat
nog stamt uit de tijd dat Aro & John in het
Emmaus-Swiss leprosy hospital werkten (1980-1981)
mogelijk langzaam tot een natuurlijk einde komen. |
|