Naar het projekten-overzicht

  

 

Neerlagunta en het Emmausdorp

In het gehucht Neerlagunta staan twee degelijke klaslokalen rond een speelplaats die volledig wordt overschaduwd door een paar grote bomen. Deze opzet is zo gepland en het resultaat is een prettige plek om te zijn voor de kinderen. Die komen er dan ook graag heen, dagelijks na school, voor een bord ragi-pap, voor bijscholing en om te spelen op de veilige en schone speelplaats. In de dagelijkse praktijk zwaait Jesuray er de scepter. Hij heeft aanzien in het dorp en gezag over de kinderen. Het centrum is een noodzakelijke aanvulling op het gebrekkige overheidsschooltje van Bommadotti, waar de kinderen overdag heengaan. Daarom alleen al is het een aanwinst voor de lokale gemeenschap. Een keer per week kunnen de dorpelingen er ook terecht met medische klachten. Dan houdt de ervaren verpleegster Zr. Elsy er spreekuur.  

Wij werden met de gebruikelijke welkomstbetuigingen en dansjes ontvangen. Binnen, want buiten regende het.  Het was voor mij leuk om er weer te zijn en te zien dat de kale speelplaats van 5 jaar geleden een aangename en door struiken beschutte schaduwplek is geworden. En dat er een ruim klaslokaal bij is gekomen natuurlijk.

In Neerlagunta zijn ook een paar kleine huizen door ons gebouwd, voor door ziekte of tegenslag getroffen gezinnen die anders nooit uit de ellende konden komen. Praktische en directe hulp voor gewone mensen. In een van de huizen hebben we de moeder met haar gehandicapte dochter ontmoet die er nu wonen. Ze vonden het leuk om voor ons te poseren in hun opgeruimde huis, met het portret van de overleden vader en al het keukengerei..

 

Ook in Emmausdorp hebben we de nieuwe huizen bewonderd. Degelijk gebouwde, basale eenkamerwoningen, met een buitenkeukentje en een toilet met gezamenlijke sceptic tank. Een zegen voor de mensen die gewend waren in hutten te wonen. Goed om te zien dat het werkt.
Emmausdorp is oorspronkelijk gebouwd om melaatse mensen die nergens terecht konden een menswaardig bestaan te kunnen bieden. Een belangrijk doel was ook hun kinderen de kans te geven op een normaal bestaan. Het was goed om nu te horen dat melaatsheid in India nagenoeg onder controle is. Er komen nog wel nieuwe gevallen bij, maar het probleem is beheersbaar. Preventie is nu het belangrijkst. Dit is een taak voor de overheid. Het Emmausdorp vangt nog een aantal "oude" gevallen op. De kinderen daarvan zijn gezond, gaan naar school en kunnen weer een normaal leven leiden. Eigenlijk is het Emmausdorp op weg langzaam een gewoon onderdeel te worden van het ernaast gelegen "snake-village". De overheid heeft gezorgd voor een betonnen straat en er zijn percelen gereserveerd voor nieuwe woningen. Dat is een goede ontwikkeling. Voor ons kan het betekenen dat we ons in de toekomst kunnen beperken tot het ondersteunen van de melaatse mensen die er nu nog wonen. Er zullen er niet veel meer bijkomen, gelukkig. Zo kan het oudste Suryodaya-project (avant la lettre) dat nog stamt uit de tijd dat Aro & John in het Emmaus-Swiss leprosy hospital werkten (1980-1981) mogelijk langzaam tot een natuurlijk einde komen.