MARTALLI, basisschool

Kinderen in hun nieuwe uniform

Na ons bezoek aan Kollegal was het nog een paar uur rijden naar Martalli een kleine 60 kilometer. De wegen worden nu echt slecht en in de dorpen die we passeren zijn geen auto's meer te bekennen. De heuvels die de grens vormen tussen Tamil Nadu en Karnataka komen steeds dichterbij. Veel vrijstaande bomen het landschap en daartussen vooral rijst, suikerriet en bananen. De suikerrietoogst is in volle gang en de stengels worden op karavanen met ossenwagens naar de fabriek gebracht om te worden uitgeperst en drooggekookt tot ruwe suiker. De streek is niet meer zo dicht bevolk.

Aangekomen in Martalli valt allereerst een huis op waarom een viertal enorme schotels staan. Hiervandaan gaat een web van draden naar bijna alle omringende kleine stenen huizen. Een lokale ondernemer heeft zijn eigen TV kabelnet opgezet. TV is inmiddels ook hier heel gewoon. Er zijn uitzendingen op te zien in de lokale talen Tamil en Kannada. In principe kunnen ook allerlei buitenlandse zenders worden ontvangen zoals BBC-World maar daar is geen belangstelling voor. De mensen spreken geen Engels. De lokale zenders staan onder sterke invloed van de politiek en zenden vooral onschuldig amusement en educatieve programma's uit. Ze dragen zo volgens mijn informanten nauwelijks bij aan politieke bewustwording, eerder het tegendeel.

We werden ontvangen op de pastorie met een maaltijd. Ik zal twee nachten logeren in de gastenkamer van het zustersklooster. We hebben een vol programma. 's-avond worden we verwacht in het meisjesinternaat voor een officiële ontvangst. De volgende dag zullen we de basisschool, de highschool, het ziekenhuisje en de naaicursus bezoeken. Ondertussen bespreken we met de pastoor de gang van zaken. Twee keer per jaar komt iemand namens Suryodaya hierheen om de de besteding van de middelen te bespreken. Dit is zo'n bezoek. Bijzonder is dat een vertegenwoordiger van de stichting in Nederland erbij is. Daarom heeft dit bezoek meer gewicht en wordt er meer werk van gemaakt.

Bijna alles speelt zich af op een grote ommuurde compound aan de rand van het dorp.. Daar staat de kerk, de pastorie, het zustersklooster, de school, het internaat, het ziekenhuisje en het gebouw van de naaicursussen. Het doet denken aan oude Brabantse dorpen waar dit soort gebouwen ook vaak bij elkaar stonden, de kloostertuinen ook vaak omringd door muren. Hier is het een oase van rust en netheid in de chaotische Indiase omgeving. De pastoor is hier de baas. In het gezellige klooster wonen elf zusters die les geven op school, het ziekenhuisje en het meisjesinternaat runnen, en de kerk en de pastoor verzorgen. Daarnaast zetten ze socilale activiteiten op in de omgeving.

Ij ons bezoek aan de basisschool werden de kinderen in jaargroepen opgesteld, zoals ze gewoon zijn. Ik erinner het mij van mijn eigen lagere-schooltijd. Hoewel we dringend hadden gevraagd geen toestanden te maken werd toch een toespraak gehouden door de bovenmeester en moest ook ikzelf aan de bak. Nuo ja, de kinderen verstaan er toch niks van dus ik heb maar wat aardige dingen gezegd en opgeroepen om vooral goed te studeren en aan de toekomst te werken. Toen werd er door de kinderen gedanst. Dit is iets wat elke school hier “in voorraad” heeft voor speciale gelegenheden. Dus daarover hoefden we ons niet bezwaard te voelen. Omdat het begon te regenen hielden we het kort en konden de kinderen na drie kwartier naar hun klassen. Ik maakte met zijn fotocamara een kort videootje (2MB) van de dansjes. Enjoy !

Hier nog wat achtergrondinformatie. Martalli is een groot dorp met ongeveer 10.000 inwoners. Het ligt in een mooie streek met heuvels en bossen, bij de grens met Tamil Nadu, 220 km van Bangalore. Een kwart van de dorpelingen heeft een eigen stukje land om te verbouwen, de rest zijn dagloners en seizoenarbeiders. Omdat er in de buurt geen werk is gaan ze elders werken en komen eens in de twee maanden naar huis.
De mensen die een beetje scholing hebben gehad trekken weg om elders een bestaan op te bouwen. Hun plaatsen worden ingenomen door migranten uit nog armere streken. Omdat de streek zo arm is, en de meeste mensen er migranten zijn, heeft de plaatselijke regering nooit echt moeite gedaan om de bevolking vooruit te helpen.

Vanuit de parochie is een basisschool met internaat gesticht. Sinds 2002 ondersteunen wij de leerlingen op deze school. De meeste komen uit arbeidersgezinnen. Suryodaya maakte in voorgaande jaren samen met andere sponsors nieuwbouw mogelijk voor verschillende klaslokalen. Daarnaast werd de aanschaf van leermiddelen ondersteund. In 2007 werd voor meer dan 200 kinderen schoolgeld en/of uniformen betaald. In het internaat werden 35 jongens en 28 meisjes geholpen met voedsel, waardoor zij zich beter kunnen concentreren. In hun vrije tijd spelen ze maar ze helpen ook in de groentetuin. Veel kinderen studeren verder en de schoolleiding vraagt hen om, als ze eenmaal verdienen, voor tenminste één arme leerling te betalen. Er is al een oud-leerling die dit doet en men hoopt dat goed voorbeeld goed doet volgen.