|
 Het
belangrijkste onderdeel van mijn bezoek aan India was de
officiële opening van het meisjesinternaat in Palamaner
op 20 oktober. Als speciale gast moest ik het lint komen
doorknippen, het gebouw openen en de sleutel overhandigen aan
het schoolhoofd. Ik moest natuurlijk ook een toespraak houden,
waar ik nu iets langer over had nagedacht. Het was al met al
een feestelijke bijeenkomst, met de onvermijdelijke zang en
dans. Dit keer kreeg ik geen krans om, maar gewoon een cadeau
en vele lovende woorden. Daar moet je wel even aan wennen.
Maar het is is hier nu eenmaal de gewoonte om elkaar de hemel
in te prijzen en ik laat het me daarom maar gewoon aanleunen.
Ik kan inmiddels beter met die situaties omgaan. Vroeger
voelde ik me altijd gegeneerd als een stoel voor me werd
aangedragen en als de schoolkinderen voor me in de houding
moesten gaan staan. Maar nu denk ik : ach, zo doen ze dat
hier, en een beetje respect verdien ik ook wel, op mijn
leeftijd :-)
De
feestelijkheden gingen ook gepaard met het uitwisselen van
cadeaus. Zo is het hier de gewoonte om bij het opleveren van
een gebouw de bouwvakkers, zowel mannen als vrouwen, nieuwe
kleren te geven in een feestelijke verpakking. Dus ik zag ook
deze mensen in de rij in hun zondagse outifit om dit deel van
hun secundaire arbeidsvoorwaarden in ontvangst te nemen. Na de
opening was er koffie of thee en iets lekkers voor iedereen.
Later op de avond hebben we nog met de belangrijkste
betrokkenen gegeten. Dat is ook wat, dat eten. Er wordt hier
voortreffelijk gekookt. Eigenlijk is alles smakelijk en
verrassend gekruid. Soms een beetje pittig, maar voor de
Europese gasten zijn er ook soms aparte gerechten die niet zo
gekruid zijn. Voor mij hoeft dat niet. Geef maar maar een
lekkere berg rijst met dahl, gekruide groenten, curry en een
chappati. Meestal is er ook kip bij. We hebben ook een keer
wild zwijn gegeten, zo uit het bos (illegaal natuurlijk).
Rundvlees kom je niet tegen, schapenvlees is erg duur.
 Het
internaat is een mooi gebouw geworden waar een kleine 30
meisjes kunnen wonen. Deze meisjes wonen nu een overbevolkt
internaat in Palamaner. Daar blijven de kleinere kinderen, de
meiden van de hoogste klassen gaan naar de nieuwbouw. In het
oude gebouw is met hulp van Suryodaya de afgelopen zomer een
nieuw blok sanitair gebouwd. Ook daar is de situatie nu
behoorlijk verbeterd, zodat uiteindelijk iedereen er op
vooruit gaat.
De
meisjes die hier wonen wordt de mogelijkheid geboden om om te
studeren. Ze komen uit de dorpen rond Palamaner en gaan
overdag naar school. In de dorpen en gehuchten waarvan ze
afkomstig zijn wordt vrijwel geen behoorlijk onderwijs
gegeven. Het zijn vaak de meisjes die als eersten moeten
afhaken, waarmee hun kansen voor de toekomst zijn bepaald.
De
schoolmeisjes op het dak van het hostel
Suryodaya
heeft dit internaat via een grote sponsor goeddeels betaald.
Bij de bouw is rekening gehouden met eventuele uitbreiding; de
fundamenten zijn goed voor nog een extra verdieping. Ook voor
de inventaris is uiteindelijk via Suryodaya een sponsor
gevonden in Nederland.
Voor de exploitatie van het gebouw
en de begeleiding van de meisjes staan de zusters van het
Helena Convent garant.
|
